Historia szkoły
Przed II wojną światową w Nider Hemsdorf była 8 - klasowa niemiecka szkoła, do której uczęszczały wszystkie dzieci ze wsi. Za użycie w niej polskiego słowa dzieci musiały płacić karę w wysokości 5 marek. W szkole pracowało wówczas czterech nauczycieli, a zajęcia lekcyjne były łączone ze względu na małą liczbę pomieszczeń lekcyjnych, których było cztery. Sytuacja lokalowa szkoły po wojnie nie uległa zmianie. W związku z brakiem odpowiedniej ilości klas, boiska, cała społeczność Jasienicy Dolnej od maja 1948 r. zaczęła ubiegać się o przyznanie szkole nowego budynku, która została uwieńczona sukcesem. Inauguracja nauki w nowej siedzibie miała miejsce w 1951 r. Powstanie w Jasienicy Dolnej szkoły i zapewnienie dzieciom dostępu do niej zapoczątkowało kształtowanie się zrębów nowego społeczeństwa. Szkoła w latach 1945-1948 borykała się z wieloma problemami. Do głównych należały kłopoty kadrowe i materialne. Najtrudniejszy był okres związany z uruchamianiem placówki i pierwszy rok jej działalności. Organizację szkoły utrudniała przestarzała baza materialna odziedziczona po szkolnictwie pruskim. Placówka odczuwała brak wykwalifikowanych nauczycieli. Występowały trudności ze stabilizacją kadry pedagogicznej. Zmianom ulegała organizacja placówki. Problemy szkoły występujące w latach 1945-1948 odbijały się niekorzystnie na pracy dydaktycznej oraz na wynikach nauczania. Lata 1948-1961 były w szkole okresem realizacji drugiej reformy szkolnej. Początkowo działalność i wizerunek placówki przedstawiał się niekorzystnie. Kadra pedagogiczna nie była wykwalifikowana. Warunki materialne nie sprzyjały pracy dydaktyczno-wychowawczej. Te czynniki wywierały wpływ na niezadowalające wyniki nauczania. Występowała wysoka drugoroczność. Przeniesienie i modernizacja szkoły przyniosły wyraźną poprawę stanu bazy materialnej i dydaktyczno-wychowaczej. Polepszały się warunki do nauki, wzrosły kwalifikacje zawodowe nauczycieli, zwiększyły się efekty pracy szkoły. Placówka osiągała wyższe wyniki nauczania. Zwrócenie uwagi środowiska na szkołę powodowało, iż rosły oczekiwania mieszkańców wobec niej. Lata związane z wprowadzaniem reformy szkolnej przyniosły w placówce wiele korzystnych zmian. Przedłużono wiek obowiązkowego kształcenia uczniów. Wydłużenie lat nauki spowodowało wzrost zadań dydaktycznych. Szkoła rozbudziła zainteresowania społeczeństwa swoimi potrzebami. Przebudowa struktury organizacyjnej szkoły spowodowała wzrost zatrudnienia nauczycieli. Jednak obniżył się poziom ich kwalifikacji. Skutkiem zmian organizacyjnych było pojawienie się kłopotów lokalowych. Szkoła miała też problemy dydaktyczno-wychowawcze związane z niekorzystnymi wynikami nauczania.
Pierwsze lata w nowej szkole
W latach 1973-1989 zmieniały się podstawy prawne funkcjonowania placówki. Podjęte zostały próby wprowadzenia w szkole jednolitego systemu wychowawczego. Główny akcent wychowania kierowano w kierunku indywidualizmu, wszechstronnie rozwiniętej osobowości. Zwrócono uwagę na indywidualną opiekę nad uczniem, pracę korekcyjną i ogólną pomoc uczniom mającym trudności w szkole i w życiu. Poprawiła się baza materialna szkoły. Wzbogacenie wyposażenia placówki podnosiło zakres tworzenia nowocześniejszego warsztatu dydaktycznego. W latach 70-tych pogorszyły się warunki pracy i płacy nauczycieli. Wystąpiła duża płynność kadry pedagogicznej. Obniżyły się kwalifikacje nauczycieli. Trudności kadrowe lat 80-tych spowodowały, że zatrudniano nauczycieli bez przygotowania zawodowego. Obniżenie stopnia wykształcenia kadry pedagogicznej oddziaływało na poziom pracy dydaktycznej i wychowawczej szkoły.
W latach 90-tych szkoła stała się placówką samorządową o zwiększonej samodzielności. Wzrost wśród nauczycieli zainteresowania doskonaleniem zawodowym i samokształceniem spowodował, że zwiększyła się jakość kwalifikacji kadry pedagogicznej. Wprowadzenie coraz lepszych rozwiązań organizacyjnych, zmiana treści kształcenia i wychowania były źródłem tego, iż uczeń stał się przedmiotem troski szkoły. Zmiany w systemie edukacji spowodowały, że szkoła położyła nacisk na podmiotowy charakter uczenia się, na zastosowanie nabytych w kształceniu umiejętności. Reforma szkolna wymogła na szkole aktywne włączenie społeczności lokalnej w życie placówki. Szkoła w mniejszym stopniu oddziaływała wychowawczo na dzieci z powodu upadku organizacji szkolnych. Nowy budynek szkoły był własnością niemieckiego obszarnika, których potomkowie do dziś odwiedzają wieś. Obecnie szkoła podstawowa w Jasienicy Dolnej posiada 6 klas, świetlicę, bibliotekę, pokój nauczycielski, kancelarię oraz małą salę gimnastyczną. Uczęszcza do niej 85 uczniów, zarówno z Jasienicy Dolnej jak i pobliskiego Drogoszowa, które są dowożone na miejsce autobusem. Na dużym terenie należącym do szkoły znajdują się dwa boiska do gry w kosza i siatkówkę oraz do gry w piłkę nożną. Dzieci mają możliwość rozwijania swoich zainteresowań i uzdolnień w kółkach pozalekcyjnych takich jak: SKS, PCK, kółko teatralne, plastyczne, matematyczne, klub europejski. Dumą szkoły jest zespół wokalno-taneczny „Psotki", który bierze udział w licznych konkursach i imprezach okolicznościowych. Jest prowadzony przez Panią Urszulę Lewandowską. Mury szkoły gościły m.in. artystów Operetki Warszawskiej, poetkę Wandę Chotomską aktora Augusta Kowalczyka oraz artystów lokalnych. Obecnym dyrektorem szkoły jest mgr Joanna Bogusławska, a w skład grona pedagogicznego wchodzi 10 nauczycieli. Językiem obcym obowiązującym w szkole jest język niemiecki.
R. Mazański "Tu mieszkam - moja miejscowość Jasienica Dolna" oraz materiały archiwalne Szkoły Podstawowej w Jasienicy Dolnej )